Yaprağın Kaderi Düşmektir..

Bir fidan yeşerir umudun bittiği yerde,
bir fidan tutunacak dal olur uçurumun kenarında!
yeşerir solmuş yaşamın gölgesinde,
umutsuzluğa inat umut dalları büyütür insanın içinde!
her yaprak farklı bir umudu simgeler,yeşerdikçe dallanıp budaklandıkça
hayatın yaşamaya değer olduğunu hissederiz.
Hani yalanlar içinde gerçek oluşturmaya çalışırız ya kimi zaman,
ya da fırtınalı yüreğimizde sığınacak liman ararız,
işte yoklukta varlığa tutunmak için yalancı fidan büyütürüz içimizde
ve de umudumuzun yapraklarıyla bezeriz!

Fakat kaçınılmaz bir kader vardır;YAPRAĞIN KADERİ!
Her güzde yok olmaya mahkum,her fırtınada da savrulmaya!
YAPRAĞIN KADERİ DÜŞMEKTİR,
insanın kaderi de yazılanı yaşamak,çizilen yolda yürümek!
Düşmekten korkmadan, yaşamaktan korkmadan yürümek...
Sevmekten ve sevilmekten korkmadan yürümek...
hayat sadece güzelliklerden ibaret değil bunu kabul ediyoruz,
fakat ne kadarımız yaşadığımız olumsuzluklar içinde bir güzellik arıyoruz!

Bunu bilmiyorum, fakat bildiğim tek şey korkmayışım!
korkmuyorum düşmekten, korkmuyorum sevmekten ve sevilmekten,
korkmuyorum içimdeki yaprak demetinin kaderinden!

Ben baharı bekliyorum,içimdeki baharı!
Gelmeyecek belki,belki de yalancı bir bahar var içimde,
fakat umudumu yitirmiyorum umutsuzluk şehrinde!

Fani dünyanın getireceklerinede götüreceklerinede hazırım ben,
çünkü karanlığın ardındaki aydınlığı biliyorum!
Yağan yağmura inat,içimdeki ateşi koruyorum!

Aslında ben fani bedenimdeki yüreğimde sevgiyi taşıyorum...

 

alıntı