Çünkü Dünya...

Ve bir sabah uyanacağız ki bütün aynalarda kış. 

Ve bir gün bakacağız ki feri sönmüş gözlerimizin. 

Ve bir gün damarlarımızdaki çılgın deveran , yerini ölgün bir titremeye bırakacak. 

Artık tabiat sofrasından üstümüze gülücükler saçılamayacak. 

Ve gizli bir el yavaşça söndürüverecek kandilini ömrümüzün. 

Öyleyse kalkıp dünyanın eğip büküşüne, sömürüp hırpalayışına baş kaldırmalı. 

Hayatın ürküten kısalığı içinde ötelere bir pencere açmalı. 

Nasıl olsa geçip gidecek bir ömrü, bir çekirdekten; her mevsim meyve veren ağaca çevirmeli. 

Yazgımızın bizim yürüyüşümüzle çiçeklenecek kesitini dolu dolu yaşamalı. 

Gölgemizin değdiği zaman kesiti bizden kokular, tatlar saçmalı hayata. 

Ardımızda minnetle anılacağımız nice çiçek bahçesi bırakmalı. 

Çünkü “Dünya, bir ağaç gölgesinde dinlendikten sonra kalkıp yolumuza devam edecek kadar geçici.” 

Hiçbir sızlanışa, aman dileyişe karşı kılını kıpırdatmayacak kadar umursamaz ve katı ...

....alıntı