Biz küçükken öğretmenimiz en yakın arkadaşımızla sıralarımızı ayırmasın diye,teneffüse kadar konuşmazdık. Not yazardık birbirlerimize. Biz diyorum küçükken bizdik böyle bayağı bir kalabalıktık. Yani biz diyebileceğim kadar çok. Biz küçükken bir büyüktük ki böyle kollarımızı açsak sığmazdı eni boyu. Sonra mı? Büyüdük... Kollarımızı açtığımızda bir kişiyi bile sığdıramayacak hale geldik. Küçülene kadar büyüdük, çok büyüdük yani. Biz olamadık bir daha. Sen, ben olduk. Büyüklük lüks değildi, zenginlik değildi. Koşa koşa büyüdük. Büyürken ne de çok küçüldük...
NAZIM HİKMET RAN
yaa..ne güzel anlatmış çocukluğun saf halini,keşke herşey öylece tertemiz kalsaymış değilmi Yarenim..küçükken yüreklerimiz büyükmüş bu yüzden dünyayı sarıyormuşuz sıcacık ve içten..
YanıtlaSilkalamadık öyle, büyüdükçe gerçekten küçüldü gönül bağımız, bizdik dediği gibi ran'ın..ben ne zaman ve nasıl olduk, nasıl bu kadar bencil donduk kaldık anlayamadık..yüreğine sağlık, her zamanki gibi konun yine çok güzel..
Haklısın Gülçinim,biz küçükken her şeyimiz büyüktü hayallerimiz sevgimiz dostluklarımız her şey..Biz büyüdükçe herşeyimizi küçülttük..geçmişte bizi ne güzel anlatmış Nazım Hikmet değil mi? Teşekkür ediyorum canım sağol. öptüm, sevgiler..
YanıtlaSilBüyürken içimizdeki çocukluğu bırakmayanlar da var:)onları tanırsınız..dobradırlar, sözlerine güvenilir, bilirsiniz ki sizi asla aldatmazlar, bir çocuk gibi saf ne derseniz inanırlar, ne derseniz doğru sanırlar çünkü kendileri de öyledir ama böyleleri çok kolay incinirler başkalarının kendileri gibi olmadığını anlarlar ama belli etmezler, yani küçülmeden büyümük de mümkün Allah'tan...
YanıtlaSilÇok haklsın Müjdeciğim.. İfadelerinde kendimi buldum. Biran benden bahsettiğini düşündüm..:) keşke içimizde ki çocuğu büyütmesek bari, hep saf temiz ve artniyetsiz olabilsek..Bu günün şartlarında pek mümkün değil gibi sanki.herşey pislenmiş gibi duygular, fikirler, eylemler.. elbette söylediğin gibi saflığını, temizliğini, berraklığını, netliğini muhafaza edenler de var ama, azınlıkta..Nazım Hikmet'in bu güzel yazısı ile şöyle bir çocukluğumuza dönmek istedim. O günleri düşüncelerimizde yad etmek istedim. Canım yorum için teşekkürler, temiz saf sevgilerimi gönderiyorum sana ve bücürüğe.. Biliyormusun bücürük hayatımıza öylesine girdi ki, seni bücürüksüz düşünemiyorum..:))
YanıtlaSilmerhaba canım, çok güzel bir paylaşımda bulunmuşsun...
YanıtlaSilokurken çocukluğuma gittim, hatıralarım bir bir gözümün önünden geçti, gözlerim doldu...
bi an keşke çocuk olsaydım, hiç büyümeseydim günahsız kalabilseydim dedim :(((
sevgiler canım...
Çocukluğunu geri istemeyen var mıdır bilinmez ama o saf ve temiz duyguların yaşandığı, oyunların oynandığı, yeni şeylerin öğrenilmeye başlandığı güzel yılları geri verseler keşke...
YanıtlaSilNazım'ın bu yazısından haberim yoktu Hanife Hanım. İyi ki yayınladınız. Emeğinize sağlık. Saygılar.
Teşekkür ediyorum, gurme şirinem.Ne mutlu bana bir anlıkta olsa insanın şu kargaşa dünya telaşından sıyrılıp çocukluğuna gitmene vesile oldum.Evet çocuk olmak ve çocuk kalmak hep istediğimiz ama mümkün değil. Ama şöyle yapabiliriz hani derler ya için deki çocuk onu geliştirebiliriz.. sevgiler canım.
YanıtlaSilEvet çok haklsınız Hüsyin Hocam.. Çocukluğun o saf, temiz, dürüst yalandan riyadan uzak anlarını elbette hep özlüyoruz. Nazım Hikmet'tin bu yazısını facebookta bir arkadaşım paylaşmıştı ben de burada sizlerle paylaşıp, bir an da olsa şöyle geçmişi, çocukluğumuzu düşüncelerimizde yad etmek istedim.teşekkürler.
YanıtlaSilevet canım içimizdeki çocuk olmasa neşeli olamazdık :))
YanıtlaSilsevgiler...
hayırlı iftarlar canım...
Teşekkürler, sana da hayırlı iftarlar g. şirinem. sevgiler..
YanıtlaSil