Bayramlar bireylerin toplum olarak bir arada yaşamasına olanak sağlayan
onlara paylaşmayı, yardımlaşmayı, saygı duymayı, sevmeyi, şefkat ve merhametli
olmayı öğütleyen manevi harçlarımızdır. Bu harcı her yıl bir üst seviyeye çıkarmamız
gerekirken, çıkarmak şöyle dursun onları her defasında göz ardı etmekten
çekinmedik. Bayramları bayram tadında yaşamaktan uzaklaştık.
Bayramlaşmak tek kişiyle yapılacak bir eylem değildir. Birbirimizle her birimizle ayrı ayrı bayramlaşarak, onun hazzını yaşayarak gerçekleştirilecek bir ibadettir. Bizler bu paylaşımdan tamamen uzak kendi halimizde, kendi derdimizde, telaşımızda etrafımızdan uzak yapayalnız kaldık. Bir de işin içine covit19 virüsü girince, bayram anlamını tamamen yitirdi. Hoş tek sebep covit19 virüsü değil, öyle olsaydı Bodrum, Marmaris, Alanya, Antalya gibi tatil beldelerimiz; sadece dokuz günlük kurban bayramı tatilini fırsat bilen tatilcilerin akınına uğramazdı. Bu şehirlerimiz kapasitelerinin iki katı bir kalabalığa sahip olmazdı. Neymiş, covit19, bayram bahane, tatil şahane felsefesi.
Klişeleşmiş bir söz vardır, hani hepimizin geçmişe olan özlemini ifade
etmek için kullanırız. ”Nerede o eski bayramlar” cümlesi ile başlayan; her birimizin
hayalinde farklı anıları çağrıştıran bir söz. Biz bu özlemi dile getirirken,
hiç birimiz eski bayramları bayram yapan o dönemlerde yaşayan insanımızın
kültürel, milli ve manevi değerlere olan bağlığını sorgulamayız.
Elbette eski bayramlar çok güzeldi, çok heyecan vericiydi. Bayramdan bayrama alınan bayramlık elbiselerimizi başucumuzda saklar, heyecanla sabahın olmasını beklerdik. Annelerimizin babalarımızın gözünde hissederdik o heyecanı o telaşı...
Özellikle arefe günlerinde kıyasıya bir hazırlık yapılırdı. Onların heyecanı telaşı herkese her yere yansırdı. Çünkü o güzel insanların güzel düşünceleri ve güzel zihniyetleri ile güzelleşirdi eski bayramlar...
İnsanların düşünce ve hayat felsefeleri değiştikçe bayramların da ifade
ettiği anlam değişime uğradı.
Bayramları bayram yapan örf ve adetlerimiz, aile sevgi ve bağlılığımız,
konu komşu düşüncelerimiz ve en önemlisi dini emirleri göz ardı etmememiz iken,
şimdi her şeye bir cevap bularak geçiştiriyoruz. Kurban kesmeyi hayvan eziyeti
olarak görmek yada derin dondurucuları etle doldurup altı ay o eti yemek
marifetmiş gibi, el öpme yerine cep telefonlarından gönderilen mesajlarla
kutladığını sanmak, kafelerde oturma, tatile kaçma olarak algılıyoruz.
Her şeyi unuttuğumuz gibi bayram keyfini, sıcaklığını, samimiyetini, ruhani değerlerini unutup, geleceğe aktarmayı ihmal edip sonrada ''nerdeee o eski bayramlar'' diye yakınıyoruz. Kabahat kimde? Hızla koşan zamanda mı, o koşan zamanı yakalayacağım derken eldeki kuşu uçuran bizde mi?
Dileğim, her şeye rağmen bayramlarımızın özlemini çektiğimiz eski bayramların
tadında sevincinde yaşanması, küsleri barıştıran, insanları kaynaştıran, açları
doyuran, savaşları sonlandıran, çocukları sevindiren, ülkeme, milletime tüm
İslam ve insanlık alemine barış, sevgi, saygı, kardeşlik, güven, adalet, huzur
ve mutluluğu hakim kılan bir dünyada bayramı yaşamaktır...
Tüm blog arkadaşlarımın Kurban Bayramı'nı kutluyorum.
Muhabbetle,
Hanife Mert
