KIRGIN UMUTLAR

Bu sabah öyle durgundu ki sular, 

Sardı yüreğimi huzursuzluklar. 

Bu sabah öyle kırgın ki umutlar, 

Açtırmaz gülü, solgun tomurcuklar.

Ekti yüreğime nefret tohumu,

Kesti aydınlığa çıkan yolumu. 

Özenle  hazırlar acı sonumu

Bulamadım gitti, doğru yolumu.

Şüpheyle bakarken hüzünlü gözler.

Ne yapsa kar etmez, söylenen sözler, 

Mutsuzluğa gebe olmuş atıyor, 

Acıyla dağlanmış çarpan yürekler. 

                               

Bilirim sonsuza dek sürmeyecek,
   Yol yakınken yanlıştan dönülecek. 
Ağlayan gözlerim, elbet gülecek,
Umutlu günlerim geri gelecek.
                         

                              Hanife Mert