Kararan Umutlar

Karanlığa esir oldu umutlar,

Acımadan kıydı cana caniler.

Gözlerini kin ve nefret bürümüş,

Aldırmadan feryadına mazlumun,

Öfkeyle üzerlerine yürümüş.

Haksız cana kıyanın, 

Sonu olurmuş hüsran.

İnsan olan insana

Nasıl olur böyle düşman?

Ekildi yüreklere, kin nefret tohumu 

Kestirdi insanlığın, aydınlığa açılan yolunu

Geç olmadan çıkmalı zulüm deryasından

Saplanıp kalmadan cehalet batağında.

Aklını kullan ey insan!
Belirle artık yolunu
Buradan götürdüklerinle,
Hazırlarsın sonunu.

Muhabbetle

Hanife Mert

İnsan ve değeri!

İnsan  değerini kendi belirler.

Kiminin engin deniz gibidir yüreği,  

Açık ve berrak.
Gönlünden taşar sevgisi, 

Gelir başa taç olur. 

Kiminin Ağrı dağı kadar

Yüksektir gururu,

Aydınlığı gölgeler
Güzelliklere ayak bağı olur.

Kimi koşar yardımına düşkünün,

Gönüllerde taht kurar.

Kimi  takar çelmeyi düşürür.

Gözden de gönülden de düşer.

Kimi erdemlidir,
Ahlak edep timsali

Kimi  cehaletin anası,

Yalan, dolan, riya deryası.

Akıl eyle ey insan! 
Özüne dön!
Neye faydası var,

 Biriktirdiğin metaın
Kara toprak değil mi? 
Sanki sonunda yatağın.

Hanife MERT

Ömür Dediğin nedir ki! (Deneme şiir)

                                                

Burnu kaf dağında

Düşse, eğilmez almaya

Yüreğinde kibri çok,

Bilmez ki, izin yok 

Burada sürekli kalmaya.

Cehalet kalp gözünü köreltmiş,

Aydınlığı karanlığa terk ettirmiş.

Kendini sözleri ile nesh etmiş

nereye kadar bu aldanış,

nereye bu kaçış?

Ömür dediğin nedir ki!

Dün ile yarın arasında 

 bilmece.

Nedenlerle, niçinlerle, 

Sorgulanan bin bir hece.

Vazgeçeceksin kaf dağından

gideceksin sende,

öncekiler gibi

bilinmez bir geleceğe…

Hanife MERT

İnsanlık kan kaybediyor!

Gökyüzünde  yine sis var, 

dağlarda  ise duman.

Beklemekten yorulduk,

kalmadı artık dizlerde derman.

Acı, ölüm, gözyaşı, kin, nefret ve kan, 

İnletti semayı 

yanan yüreklerden coşan

feryat ve figan,

Nerede kaldı "İnsanlığı" getiren kervan?                           

Ahlak edep hak getire, 

adalet hepten çöktü. 

Yalan, dolan, riya olmuş baş tacı 

Helali haramı düşünmek artık  kimin harcı? 

Ayaklar baş  olmuş, başlarsa ayak. 

Zalimler zulümle  olmuşlar abad 

Yaşamak pahalı ölmekse ucuz,

Gel artık ey "insanlık"! gülsün yüzümüz

Hanife MERT

Gökyüzünde Denizi Gördüm!

Gökyüzünde denizi gördüm!

Denizin maviliğini gördüm gökyüzünde,

Umuda yelken açan.

Yeşilini gördüm, huzuru kucaklayan

Sığlığını dinginliğini gördüm denizin

Bulutlara hüznü yaşatan.

Coşan beyaz dalgalarını gördüm

Öbek öbek kayan bulutlarda, 

Aydınlığa koşan.

Ve, denizi ve gökyüzünü ufukta gördüm

Mutlulukla kucaklaşan..

08.08.2013

Hanife MERT

Bir gün daha bitmeden!

Bir günün  daha geliyoruz sonuna. 

Ufukta yakıcı güneşin kızıllığını  saklıyor bulutlar.

Ve bir gün daha bitmeye hazırlanıyor.

Belki de  hayattaki son günlerimiz 

zamanın hızlı çarkında kaybolup gidiyor

ömrümüz, sezdirmeden.  

Yapamadıklarımızı yapmak ve keşkelerimiz için ek süre yok!

Geç olmadan tutunmalı hayata,

Bulutun maviliğini, güneşin kızıllığını,

ayın parlaklığını, yıldızların güzelliğini,

yağmurun rahmetini, denizin serinliğini, 

yeşilin huzurunu fark etmeli fark ettirmeli.

Sevginin yüceliğini, dostluğun değerini,

vefanın güzelliğini bilmeli bildirmeli herkese!

Çaresizliğin çaresi olmalı dindirmeli acıyı.

Dertlinin dermanı, göz yaşında umut olmalı.

Zalimi değil mazlumu kucaklamalı. 

Kuşların kanadına  yazmalı 

barış, sevgi, kardeşlik türküsünü 

 ulaştırmalı  herkese...

Bir gün daha bitmeden...

Son gündür belki deyip, 

bu günü dolu dolu yaşamalı...!

Yaşamalı! çünkü yarın, 

 belki yarın yok 

      Hanife Mert

       16.07.2013

Sitem! (İlk denemem)

Nedir bu mutsuzluğun,

Nedir bu hırsın?

Nereye kadar sürecek 

bu doyumsuzluğun?

Gideceksin sende

bir gün bilinmezliğe

Kuru yaprağın dalından

düştüğü gibi.

H. MERT
06/07/2013 
Mersin