Öncelikle 2020 yılından kurtulduğumuz şu günlerde, yeni yılın tüm dostlarımıza, arkadaşlarımıza, sevdiklerimize, ülkemize ve tüm insanlık alemine sağlık, huzur, mutluluk, barış, adalet getirmesini dileyerek, eski yıldan kalma tüm olumsuzlukları da alıp götürmesi en büyük isteğim...
Uzun zamandır bloğuma giremiyordum. Sebebi; yaklaşık üç yılı aşkın bir süredir üzerinde çalıştığım Orhan Veli'nin biyografik kurmaca romanı kitap projemi bitirmekti. Bu nedenle de rutin yaptığım pek çok işlerimi dondurarak kitabıma yoğunlaştım. Çok şükür kitabımı tamamladım. Şu an editör incelemesinde...
Bunu fırsat bilen ben, tekrar yarım kalan işlerimi tamamlamaya geçtim. Öncelikle, sevgili Müjde'mden özür diliyorum. Çünkü askıya aldığım işlerin arasında okumaya başladığım ancak bitiremediğim "Begonvilli Ev" adlı kitabı da vardı. İlk iş olarak kitaba kaldığım yerden başladım ve önceki gün bitirdim.
Yorumuma geçmeden; fotoğrafını çekip bloğumda paylaşmak için girdiğimde, heyecanla ve neşeli girdiğim bloğumda karşılaştığım yazı beni gerçekten çok üzdü. hatta ağlamama neden oldu. Blogspotta uzun yıllar birlikte yazılar paylaştığımız, bu yazılar vesilesiyle dost olduğumuz
https://nurtendemirel.blogspot.com/2021/01/annem-yok-artik.html bloğunun sahibi sevgili Nurten Demirel arkadaşımızın "Annem yok artık!" yazısıyla karşılaştım. Çok çok üzüldüm. Ona tekrar baş sağlığı ve sabırlar diliyor, annesine de Allah'tan rahmet diliyorum, mekanı cennet olsun inşallah. Anne olmak ve annenin olması bambaşka bir şey. İnsan annesi yaşarken kaç yaşında olursa olsun kendini hep genç ve çocuk gibi hissediyor. Kendimden biliyorum, anneni kaybettiğinde bilmem kaç yaş yaşlandığını hissediyor insan. Sırtımın buz gibi soğuduğunu hissetmiştim. Hani baba için söylenen "sırtını yasladığın dağ" sözü hem anne hem baba için geçerli diye düşünüyorum.
Kitaba geldiğimizde; büyük bir keyifle okudum. Okumak ne kelime, bildiğin film dizi izler gibiydim. Adeta sayfalara kilitlendim. Biri bir şey sorduğunda duymuyordum bile. Hepimizin bildiği gibi Müjde'nin sade ve akıcı bir dili var. Bunu gerek makalelerinden ve gerekse yayınladığı hikayelerden biliyoruz. Kitabın konusu malum "Kadın" onun çilesi... Her yerde her zamanda aynı. Erkeğin zulmüne sabreden, yavruları için kendini feda eden çilekeş bir eş bir anne olan Terzi Mürüvvet'in ve çocuklarının yaşadığı sıkıntılar ve bu sıkıntıların sonunda öyle biri var ki annesinin ve kardeşlerinin intikamını alarak, peşinden gittiği hayaline kavuşmaktadır. Bu sıkıntıları anlatırken yazar okuyucuya "hayalinizin peşinden gidin" diyerek sıkıntının ve sabrın sonunun ferahlık selamet olduğunu göstermektedir.
Burada daha fazla detaylandırmak istemiyorum. Onu nasılsa siz edinip okuyacaksınız. Ben sadece kitabın tanıtım yazısını paylaşmak istiyorum.
"Bir tarafta dev bir holdingin haşarı çocukları... Diğer tarafta terzi iğnesinden geçmeye hevesli hayaller... Hayat söndüren cinayetler... Tanığı bol, görgüsüz kazalar... Öbür yanda insanlığı teste muhtaç babalar. Bir de boncuk ailesinin pırıl pırıl mavi gözleri...
Begonvilli Ev, her santimi usta işi örülmüş, sökük yerleri itinayla ilmeklenmiş ,iğnesi bol, makasaı keskin bir trajedi. Okunası bir film, izlenesi bir roman...
Tezatlarla dolu. hayat gibi...
Sevgili Müjde'yi kutluyor, daha nce kitaplarında buluşmayı diliyorum.
Muhabbetle,
Hanife Mert