15 Şubat 2016 Pazartesi

Hatır Artık Hatıralarda mı? (NOSTALJİK PAZARTESİ)

Artık düğünü de yaptık. O yorgunluk, yoğunluk, kalabalıklık  yerini sakinliğe sessizliğe dinginliğe bıraktı. Ne düşünüyorum, ya da üzgün müyüm? diye sorarsanız. Pek bir şey anlamadım. Zira kızım Merve üniversitede okuduğu için yaklaşık 5 yıldır bizden uzakta idi. Sadece tatillerde birlikte olabiliyorduk. Şimdiden sonra eşiyle birlikte   tahsillerine  Japonya'da devam edecekler. Henüz gitmediler... 
 Şimdi pek bir şey anlamasam da, sanırım  O Japonya'ya gittiğinde  beni üzecek gibi görünüyor...
 Nişan düğün işleri derken bloğuma konsantre olamadım. Biraz uzak kaldım. Bundan sonra inşaallah düzenli yazılarımla sizlerle oluruz. Bu bağlamda kızımın nezdinde hepimizin evlatlarına hayır başarı ve mutluluk diliyorum.

Bu paylaşımımı Nostaljik pazartesi için 23.7.2013 tarihli yazıma ayırdım. Artık hatır sormaktan bihaber olduğumuz, hal hatır etmekten imtina ettiğimiz bir dönemde hatır sormanın hatır gütmenin" Hatır Artık Hatıralarda mı?" isimli yazımla tekrar hatıralardan çıkması düşüncesi ile paylaştım.


Keyifli okumalar.

Hanife Mert




TIKLA


4 yorum:

  1. Ana yüreği evladının hasreti ile yansa da o'nun kendi çizdiği yol haritasında mutlu bir geleceğe yol aldığını bildiği için hasretini yüreğine akıtır.
    Bu hasret çizgisi sadece ana yüreğinde değil aynı şekilde her ne kadar belli etmese de baba yüreğinde de benzerdir.
    Kızınızın bir gün büyüyüp kendi geleceğini, yol haritasını çizeceğini bilmek hasrete katlanmanızın gerekçesidir aslında.
    Kızınıza bu bağlamda mutlu bir yaşam diliyorum.
    İnsan haklarının önemsendiğini düşündüğüm Japonya'da yaşaması ayrı bir mutluluk olmalı onlar için.
    Lakin ne denirse densin hasret asla azalmaz.
    Her geçen gün o hasret duygusu artar.
    Benim kızım evleneli 5 ay oldu.
    Fazla uzak olmasa da o'nun her gün eve gelip "baba nasılsın" demesini özlüyorum.
    Saygılar.

    YanıtlaSil
  2. Tebrik ediyorum.Allah bir yastıkta kocatsın...

    YanıtlaSil
  3. Çok haklısınız Hüseyin Hocam. Gençler kendi gelecekleri ile en doğru kararı kendileri veriyor. Bize de saygı duymak düşüyor. Her ne kadar hasretleri içimizi yaksa da, onların mutlu huzurlu olduklarını bilmek içimizi rahatlatacaktır. Sonuçta ülkemizin durumunu düşündükçe yapılacak bir şey yok.
    Bir zamanlar yurt dışına gitmek isteyen gençlere ben karşı çıkarken, geldiğimiz durum karşısında kendi çocuğuma aynı tepkiyi veremiyorum.

    Hüseyin hocam teşekkür ederim güzel dilekleriniz ve yorum için.

    Saygılar.

    YanıtlaSil
  4. Gamze hanım çok teşekkür ederim, çok sağ olun.

    YanıtlaSil

YENİ KİTABIM YOLCULUK ÇIKTI!

Uzun bir aradan sonra merhaba diyerek yeni döneme başlamak istiyorum. Bir süredir bloğumdan ve   değerli blog arkadaşlarımdan uzak kaldım. S...